Łomiński Iwo Robert Wacław (1905–1968), lekarz, profesor mikrobiologii uniwersytetu w Glasgow. Ur. 14 VIII w Krakowie, syn Stanisława, doktora prawa, i Elzy z Sarów. Do szkół uczęszczał w Krakowie, tamże w Gimnazjum Św. Jacka uzyskał maturę w r. 1923. Studiował na Wydziale Prawa (1923–4), a potem na Wydziale Lekarskim UJ (1924–30) i uzyskał w r. 1931 dyplom doktora wszech nauk lekarskich. Hospitował Zakład Mikrobiologii Wydziału Lekarskiego profesora M. Gieszczykiewicza, był tam demonstratorem, prowadził badania nad prątkiem BCG, które wzbudziły zainteresowanie A. Calmette’a. W r. 1932, uzyskawszy stypendium francuskie, pojechał Ł. do Paryża do Instytutu Pasteura specjalizować się w bakteriologii. Spędził tam 7 lat pracując pod kierunkiem A. Calmette’a, J. Magrou i K. Levaditiego jako pracownik naukowo-badawczy, asystent, na koniec asystent głównego laboratorium Instytutu Pasteura i Instytutu Alfreda Fourniera. Dał się poznać jako naukowiec i dydaktyk. W owym czasie prace jego koncentrowały się nad własnościami bakteriofagów; w dziedzinie tej miał wiele cennych odkryć. Wojna 1939 r. zastała Ł-ego w Polsce. Wstąpił do Wojska Polskiego, po klęsce przedostał się przez Rumunię do Francji, w r. 1940 wraz z polskimi oddziałami został ewakuowany przez Dunkierkę do Szkocji. Przez krótki okres czasu był stacjonowany w Coatbridge, następnie był w Londynie w Ochotniczej Służbie Pierwszej Pomocy Lekarskiej.

Wkrótce profesor C. Browning, znając prace Ł-ego, zachęcił go do podjęcia badań w Uniwersyteckim Zakładzie Bakteriologii w Western Infirmary w Glasgow. Ł. przybył do Zakładu Mikrobiologii w r. 1941 jako stypendysta British Council, później Medical Research Council. Jednocześnie w l. 1943–5 był starszym wykładowcą z ramienia fundacji Carnegie i tytularnym adiunktem (honorary lecturer), w r. 1946 adiunktem bakteriologii doświadczalnej, w 1948 starszym adiunktem i honorowym konsultantem bakteriologiem (honorary consultant bacteriologist) w Western Infirmary w Glasgow. W r. 1963 został docentem (reader) bakteriologii doświadczalnej i jednocześnie uzyskał stopień doktora nauk ścisłych (D. Sc., doctor of science) w uniwersytecie w Glasgow. W r. 1966 został zaproszony na wykłady (visiting professor) w University Medical Centre w Nowym Jorku i jednocześnie mianowany pierwszym profesorem (first professor) nowo powstałej katedry mikrobiologii przy wydziale nauk ścisłych uniwersytetu w Glasgow. Objąwszy kierownictwo Zakładu Mikrobiologii umieszczonego w starym Anderson’s College Building, Ł. porzucił bakteriologię lekarską w Western Infirmary i z energią zajął się rozbudową i rozwojem Zakładu. Przełamawszy trudności finansowe zorganizował małe laboratorium badawcze w Garscube – dobrach uniwersyteckich na peryferiach Glasgow i uzyskał dlań personel. Zajął się również reorganizacją nauczania, starając się stworzyć dla studentów mikrobiologii odpowiednie warunki nauki. Często jeździł za granicę zapraszany na wykłady. M. in. był w Niemczech, Stanach Zjednoczonych, w r. 1950 przez rok prowadził wykłady na Uniw. Warsz.

Ł-ego cechowały szerokie zainteresowania naukowe, pociągały go zarówno laboratoryjne, jak i kliniczne problemy. Był autorem ponad 100 prac, większość z nich były to prace zespołowe. Zajmował się m. in. diagnostyką bakteriologiczną, biochemią mikroorganizmów, zwłaszcza prątka gruźlicy, gronkowców, odmieńca, alfatoksyną gronkowcową, enzymami, stafylokoagulazą, procesami oksydoredukcyjnymi, działaniem toksyn bakteryjnych na komórki gospodarza, działaniem lecytyny i cholesterolu na komórki bakteryjne, wpływem promieniowania na mikroorganizmy, immunologią, wirusologią, bakteriofagami, infekcją szpitalną. Od r. 1960 pracował głównie nad mechanizmem patogenezy bakteryjnej, starał się wyprodukować skuteczną szczepionkę przeciwgronkowcową i prowadził badania nad indywidualnymi czynnikami, które mogą grać rolę w infekcji. Brał udział w publikacjach zbiorowych Chaining and Unchaining Streptococcus Faecalis; a Hypothesis of the Mechanism of Bacterial Cell Separation („Nature” (1958), Inhibition of Lysosyme by „Suramin” (tamże 1961), Some Characteristics of Staphylococcus Alpha Haemolysin („Journal of Pathology and Bacteriology” 1962), Immunisation against Experimental Staphylococcal Infection with Coagulaserich Preparation („Lancet” 1962), Effect of Styphylococcal Alpha-Toxin on Striated Muscle of Mice („Lancet” 1962), Effect on Staphylococcus Alpha-Toxin on some Coldblooded Animals („Journal of Pathology and Bacteriology” 1965), Inhibition of Staphylococcal Alpha-Toxin („Biochemical Journal” 1968). Interesował się sztuką, muzyką, literaturą. Był członkiem Royal Society of Edinburgh od r. 1958, Royal Society of Physicians and Surgeons of Glasgow od 1958, Królewskiego Tow. Mikrobiologów i in. Zmarł nagle 19 X 1968 w Glasgow. Zwłoki spopielono i pochowano w urnie na cmentarzu Linn Cemetary w Glasgow. Pozostawił żonę Irenę z domu Wolmut, lekarza dermatologa. Był bezdzietny.

Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej, W. 1936, 1938; – Davidson J. N., Iwo Robert Waclaw Lomiński, „Year Book R. S. E.” 1967–8; Iwo Robert W. Lomiński, „Lancet” T. 2: 1968 nr 7575 s. 983; J. P. A., Iwo Lominski, „The College Courant” T. 21: 1969 nr 42 s. 48; Professor I. R. W. Lominski, „Bull. of Western Infirmary” T. 9: 1969 nr 1; University of Glasgow, „Lancet” T. 1: 1966 nr 7452 s. 1431 (fot.); – „Tyg. Powsz.” 1969 nr 12; „Życie Warsz.” 1968 nr 278; – Informacje Antoniego Adamowicza, Juliusza Brilla, Władysława Kunickiego-Goldfingera, Tadeusza Lachowicza i Marii Łęczyckiej.

Teresa Ostrowska